Say Cheeese~!

Once upon a time there was a tavern
Where we used to raise a glass or two
Remember how we laughed away the hours
And dreamed of all the great things we would do
Those were the days my friend
We thought they´d never end
We´d sing and dance forever and a day
We´d live the life we choose
We´d fight and never lose
For we were young and sure to have our way.

......

Canım sıkıldı facebook'a koyduğum albümlere baktım. Hepsine tek tek bakmak birazcık imkansız ama en azından hepsine göz gezdirebildim.

Fark ettiğim şeyler:

1) Saçım ne çok şekil ve renk değiştirmiş yaklaşık 2 sene içerisinde. Her ton kırmızıyı hatta zaman zaman pembeyi görmüşlüğüm olmuş. Saç modellerine gelince, emodan tiky sınırına kadar onlarca model.

Aslında normal. Her zaman o en ufak bir sıkıntıda saçlarıyla oynayan kadınlardan oldum. İlk sevgilimden ayrılınca mesela, erkek gibi saçlarım olmuştu. Öyle üzerinde fazla düşünmem de, 10 dakika içinde karar veririm, kuaförüme gider ve yaptırırım. Yakışmazsa diye de düşünmem hiç. Elbet yakışan bir kullanımı vardır. Olmadı güzel bir makyaj ile dengelenir.

2) Kıyafetlerim gittikçe açılmış orası kesin. Geçen birisi sorma akıllılığını göstermiş neden dekolte diye, resmen dumur oldum sustum kaldım. Sonra sakin sakin düşündüm. Her şeyden önce dekoltemi seviyorum. Sevdiğim şeyleri de paylaşmak istiyorum. Hem görüntü kirliliği yarattığımı da düşünmüyorum, zaten aşırı açıldığımda etraftan gelen "Hande! Memeee!" bağırışları ile üstüme çeki düzen veriyorum.

Sonra, açıkçası güzel bir eleme sistemi. Gözler mi, göğüsler mi? Nereye odaklanıyorsunuz ben konuşurken?

3) Fotoğraf makinemi tam kapasite kullanmayı anca öğrenebilmişim ama işte o da hemen bozuluverdi.

4) Çok eğlenmişiz her albümde onun farkına vardım, hiç bir üzüntümüz yansımamış resimlere. Sanırım fotoğrafların en güzel özellikleri de bu, güzel anlarımızı hatırlatıyorlar bize. İşte onlardan bir derleme:

PS: Bir de şu alttaki tepki şeylerini değiştirmek istiyorum ama nerden yapılıyordu unuttum.