I am not Alone

5 Eylül 2010 Pazar

Çocuk mu? Arrrgh...

Çocuklardan nefret ediyorum!

Gerçekten, seven insanları da anlayamıyorum, aynen onların benim nasıl sevemediğimi algılayamadıkları gibi.

Büyük birer böcek gibiler. Her yerde dolanıp, her deliğe giren, sinir bozucu ve kovmanın imkansız olduğu bir tür böcek.

Tamam itiraf ediyorum güzel çocuklar var, ama onları bir dergide görmeyi tercih ederim.

Bu çocukların en sevmediğim yanı da sürekli viyaklamaları. Ulan, şeytan diyor, git çak suratına bir tane susmadı mı? Bir tane daha!

Falan filan, çocuk gürültüsüyle dolu bir yolculuk geçirdim de, biraz fazla asabileştim viyaklamalara karşı. Çocuklara da verilsin, sakinleştirici ilaçlar. Ne farkları var evcil hayvanlardan? :(

3 yorum:

  1. k a t ı l ı y o r u m !!! sesi çıkmayan çocukları "uzaktan" sevenlerdenim ben de. :D

    YanıtlaSil
  2. ayy hayıır diye viaklamak istedim.ÇOcuklar melektir bea.Tamam 4-14 yaş arası çok ukala ama bebekler dünyaya gelmiş bir nimet bence.

    YanıtlaSil
  3. yok ya 4 yaş öncesi de inanılmaz sıkıntı. Durduk yere ağlar dururlar. Ne istediklerini bilmezsin. Acıktıklarını, tuvaletlerinin geldiğini, sıkıldıklarını hep aynı ağlamayla anlatmaya çalışıyorlar...

    Gerçi diyorum ya, ben çocuk sevmediğim için hep en kötü yanlarını görüp oraya odaklanıyorum. :D

    YanıtlaSil

Fazla gelmeyin üstüme olur mu?

Gitmeden bunlara da bir bak